Σκολίωση είναι η τρισδιάστατη παραμόρφωση της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ) στο χώρο. Σε ποσοστό άνω του 80% είναι αγνώστου αιτιολογίας. Το υπόλοιπο 20% μπορεί να οφείλεται σε συγγενείς αιτίες (συγγενής σκολίωση), βλάβες του νευρομυϊκού συστήματος (νευρομυϊκή σκολίωση) καθώς και σε τραυματισμούς, όγκους, λοιμώξεις ρευματικά και μεταβολικά νοσήματα της ΣΣ. Υφίσταται, βέβαια, και το φαινόμενο της ψευδούς σκολίωσης λόγω της ανισοσκελίας, των παθήσεων του ισχίου και της οσφυοϊσχιαλγίας.
Ανάλογα με την ηλικία εμφάνισης, η ιδιοπαθής σκολίωση ταξινομείται σε:
● Βρεφική (Ηλικία: 0-3 ετών)
● Παιδική (Ηλικία: 4-10 ετών)
● Εφηβική (Ηλικία 11-18 ετών)
● Ενηλίκων (Ηλικία: άνω των 18 ετών)
Στους ενήλικες η σκολίωση είναι συνήθως αποτέλεσμα εκφυλισμού των αρθρώσεων και των δίσκων. Παλαιές κακώσεις στη ΣΣ, εξέλιξη της ιδιοπαθούς νεανικής σκολίωσης και πιο σπάνια λοιμώξεις στη ΣΣ μπορούν να οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα.
Ο πόνος στη ράχη και τη μέση και η δυσκαμψία είναι τα πιο συχνά συμπτώματα. Σε περίπτωση πίεσης των νευρικών ριζών εμφανίζονται αιμωδίες, μυϊκές κράμπες και άλγος δίκην ηλεκτρικού ρεύματος. Σε χρόνιες καταστάσεις αναπτύσσεται κόπωση των παρασπονδύλιων μυών και των μυών των κάτω άκρων συνέπεια παρατεταμένης τάσης.
Η πλειοψηφία των περιπτώσεων αντιμετωπίζεται με συντηρητικά μέσα:
● Περιοδική παρακολούθηση
● Συνδυασμό αναλγητικών
● Φυσιοθεραπεία
● Ασκήσεις ενδυνάμωσης των μυών
● Χρήση κηδεμόνων ή ζωνών
● Διήθηση νευρικών ριζών ή επισκληρίδια έγχυση
Σε περίπτωση που όλα τα παραπάνω δεν έχουν το επιθυμητό αποτέλεσμα, ο πόνος κατά μήκος της ΣΣ και των κάτω άκρων είναι βασανιστικός, υπάρχει μεταβολή του άξονα του κορμού εκτός των φυσιολογικών ορίων και γενικότερα η ποιότητα ζωής και η εκτέλεση των καθημερινών δραστηριοτήτων είναι μειωμένη σημαντικά, τότε η χειρουργική αντιμετώπιση είναι ο μόνος εναλλακτικός τρόπος αντιμετώπισης. Η επιλογή της κατάλληλης τεχνικής που θα βελτιώσει σημαντικά την κατάσταση του ασθενούς προκύπτει μέσα από τον λεπτομερή προεγχειρητικό σχεδιασμό και την αξιολόγηση της κλινικής του κατάστασης.