Στα παιδιά και στους εφήβους η οσφυαλγία δεν είναι τόσο συχνή όσο στους ενήλικες. Πολύ σπάνια παιδιά κάτω των 10 ετών παραπονιούνται στους γονείς για πόνο στη μέση. Συναντάται κυρίως στους εφήβους μεταξύ 12 και 15 ετών. Στο 75% των παιδιατρικών ασθενών ο πόνος είναι ιδιοπαθής, δηλαδή δεν υπάρχει υποκείμενο οργανικό αίτιο για τα συμπτώματα. Στις υπόλοιπες περιπτώσεις το άλγος μπορεί να είναι αποτέλεσμα μηχανικής δυσλειτουργίας, αναπτυξιακών διαταραχών, φλεγμονώδους αιτιολογίας ή λοίμωξης, νεοπλασιών ή παθολογίας που οφείλεται στο γαστρεντερικό, στο αναπνευστικό κοκ.
Το κύριο γνώρισμα της οσφυαλγίας είναι ο πόνος. Ανάλογα με την αιτία είναι δυνατόν να συνοδεύεται και από δυσκαμψία, μείωση της κινητικότητας της σπονδυλικής στήλης (ΣΣ), χωλότητα βάδισης και νευρολογικά συμπτώματα που κυμαίνονται από αιμωδίες έως και μυϊκή αδυναμία και δυσλειτουργία του ουρογεννητικού και του γαστρεντερικού συστήματος. Διαμέσου της κλινικής εξέτασης και μια σειρά εξετάσεων (απεικονιστικών και εργαστηριακών), προσδιορίζεται η ύπαρξη ή όχι οργανικής αιτίας και αντιμετωπίζεται ανάλογα.
Στην πλειοψηφία η αντιμετώπιση είναι συντηρητική. Περιλαμβάνει:
● Αποφόρτιση
● Παρακολούθηση
● Αναλγησία
● Φυσιοθεραπεία
● Ασκήσεις ενδυνάμωσης
● Κηδεμόνες
Στην περίπτωση που υπάρχει σαφές οργανικό αίτιο, που δεν ανταποκρίνεται στα συντηρητικά μέτρα, ή δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι η συντηρητική προσέγγιση είναι αποτελεσματική, τότε τίθεται στο τραπέζι και η επιλογή της χειρουργικής παρέμβασης.